जनयुद्ध सुरु गर्नुअघि माओवादीद्वारा सरकारसमक्ष प्रस्तुत ४० सूत्रीय माग

राष्ट्रि«यतास“ग सम्बन्धित माग
१. सन १९५० को नेपाल–भारत सन्धिलगायत सम्पूर्ण असमान सन्धि, सम्झौता खारेज गरिनुपर्छ ।
२. २०५२ माघ १५ गते नेपाल र भारत सरकारबीच सम्पन्न कथित एकीकृत महाकाली सन्धि अझै बढी राष्ट्रघाती र दीर्घकालीन दृष्टिकोणले बढी खतरनाक भएकाले उक्त सन्धि तत्काल खारेज गरिनुपर्छ ।
३. नेपाल भारत खुला सीमाना नियन्त्रित र व्यवस्थित गरिनुपर्छ । नेपालभित्र भारतीय नम्बर प्लेटका गाडी चलाउन तत्काल रोक लगाउनुपर्छ ।
४. गोरखा भर्ती केन्द्र रद्द गरिनुपर्छ र नेपालीलाई स्वदेशभित्रै सम्मानजनक रोजगारीको व्यवस्था गरिनुपर्छ ।
५. नेपालभित्र विविध क्षेत्रमा कामको निम्ति स्वदेशी कामदारलाई नै प्रश्रय दिइनुपर्छ र विशेष अवस्थामा विदेशी कामदारलाई काममा लगाउनुपर्दा वर्क परमिट लागू गरिनुपर्छ ।
६. नेपालका उद्योगधन्दा, व्यापार र वित्तीय क्षेत्रमा विदेशी एकाधिकार पु“जीको आधिपत्य अन्त्य गरिनुपर्छ ।
७. आत्मनिर्भर राष्ट्रि«य अर्थतन्त्रको विकास हुने गरी भन्सार नीति तय र लागू गरिनुपर्छ ।
८. साम्राज्यवादी तथा विस्तारवादी सांस्कृतिक प्रदूषण र अतिक्रमणको अन्त्य गरिनुपर्छ । देशभित्र छाडा हिन्दी सिनेमा, भिडियो र पत्रपत्रिकाको आयात र वितरणमा तुरुन्त रोक लगाइनुपर्छ ।
९. एनजीओ÷आईएनजीओ.आदिको नाउ“मा देशभित्र साम्राज्यवादी र विस्तारवादी घुसपैठको अन्त्य गरिनुपर्छ ।

जनतन्त्रस“ग सम्बन्धित माग
१०. जनगणतन्त्रात्मक व्यवस्था स्थापनाको निम्ति चुनिएका जनताका प्रतिनिधिद्वारा नया“ संविधान निर्माण गरिनुपर्छ ।
११. राजा र राजपरिवारका सबै विशेषाधिकार अन्त्य गरिनुपर्छ ।
१२. सेना, प्रहरी, प्रशासन पूर्ण रूपले जनताको नियन्त्रणमा हुनुपर्छ ।
१३. सुरक्षा ऐनलगायतका सबै दमनकारी ऐन खारेज गरिनुपर्छ ।
१४. राजनीतिक प्रतिशोधका कारणले झुटा मुद्दामा फसाइएका रुकुम, रोल्पा, जाजरकोट, गोरखा, काभ्रे, सिन्धुपाल्चोक, सिन्धुली, धनुषा, रामेछापलगायतका जिल्लाका बन्दी तत्काल रिहा गरिनुपर्छ र सबै झुटा मुद्दा खारेज गरिनुपर्छ ।
१५. जिल्ला–जिल्लामा भइरहेका सशस्त्र प्रहरी अपरेसन, दमन, राज्यआतंक तुरुन्त बन्द गरिनुपर्छ ।
१६. विभिन्न समयमा प्रहरी हिरासतबाट बेपत्ता पारिएका दिलीप चौधरी, भुवन थापामगर, प्रभाकर सुवेदीलगायतका व्यक्तिबारे निष्पक्ष छानबिन गरी अपराधीलाई कडा कारबाही गरिनुपर्छ र पीडित परिवारलाई उचित क्षतिपूर्ति प्रदान गरिनुपर्छ ।
१७. जनआन्दोलनको क्रममा मारिएका व्यक्तिलाई शहिद घोषणा गरिनुपर्छ, शहिदका परिवार तथा घाइते र अपाङ्गलाई उचित क्षतिपूर्ति दिइनुपर्छ र हत्यारामाथि कडा कारबाही गरिनुपर्छ ।
१८. नेपाललाई धर्म–निरपेक्ष राज्य घोषित गरिनुपर्छ ।
१९. महिलामाथिको पितृसत्तात्मक शोषणको अन्त्य गरिनुपर्छ । छोरीलाई छोरासरह पैतृक सम्पत्तिमाथि समान अधिकार दिनुपर्छ ।
२०. सबै खाले जातीय शोषण र उत्पीडनको अन्त्य गरिनुपर्छ । जनजातिबहुल क्षेत्रमा जातीय स्वायत्त शासनको व्यवस्था गरिनुपर्छ ।
२१. दलितमाथिको भेदभाव अन्त्य गरिनुपर्छ । छुवाछूत प्रथा पूर्ण रूपले बन्द गरिनुपर्छ ।
२२. सबै भाषा–भाषीलाई समान अवसर र सुविधा दिइनुपर्छ । उच्च माध्यमिक तहसम्म मातृभाषामा शिक्षा प्राप्त गर्ने व्यवस्था मिलाउनुपर्छ ।
२३. वाक् तथा प्रकाशन स्वतन्त्रताको पूर्ण ग्यारेन्टी हुनुपर्छ । सरकारी सञ्चारमाध्यम पूर्णरुपले स्वायत्त हुनुपर्छ ।
२४. बुद्धिजीवी, साहित्यकार, कलाकार र संस्कृतिकर्मीको प्राज्ञिक स्वतन्त्रताको ग्यारेन्टी गरिनुपर्छ ।
२५. पहाड र तराईको क्षेत्रीय भेदभावको अन्त्य गरिनुपर्छ । पिछडिएका इलाकालाई क्षेत्रीय स्वायत्तत्ता प्रदान गरिनुपर्छ । गाउ“ र सहरबीच सन्तुलन कायम गरिनुपर्छ ।
२६. स्थानीय निकायलाई अधिकार र साधनसम्पन्न कायम गरिनुपर्छ ।
जनजीवनको प्रश्नस“ग सम्बन्धित माग
२७. जमिन जोत्नेको हुनुपर्छ । सामन्तको जमिन जफत गरेर भूमिहीन तथा सुकुम्बासीलाई वितरण गरिनुपर्छ ।
२८. दलाल तथा नोकरशाही पु“जीपतिको सम्पत्ति जफत गरी राष्ट्रि«यकरण गरिनुपर्छ । अनुत्पादक क्षेत्रमा अल्झिएको पु“जीलाई औद्योगिकीकरणमा लगाउनुपर्छ ।
२९. सबैलाई रोजगारीको ग्यारेन्टी गरिनुपर्छ । रोजगारी नपाउन्जेल बेरोजगार भत्ताको व्यवस्था गरिनुपर्छ ।
३०. उद्योग, कृषिलगायतका सबै क्षेत्रमा काम गर्ने मजदुरको न्यूनतम ज्याला निर्धारण गरी त्यसलाई कडाइका साथ लागू गर्ने व्यवस्था गरिनुपर्छ ।
३१. सुकुम्बासीलाई बसोबासको उचित व्यवस्था गरिनुपर्छ । वैकल्पिक बसोबासको व्यवस्था नगरी सुकुम्बासीलाई उठीबास गर्ने काम तुरुन्त बन्द गरिनुपर्छ ।
३२. गरिब किसानलाई पूर्ण रूपले ऋणमुक्त गरिनुपर्छ । कृषि विकास बैंकबाट साना किसानले लिएको ऋण मिनाहा गरिनुपर्छ । साना उद्योगीलाई समुचित कर्जाको व्यवस्था गरिनुपर्छ ।
३३. मल, बीउ सस्तो र सुलभ हुनुपर्छ । किसानलाई उत्पादनको उचित मूल्य र बजारको व्यवस्था गरिनुपर्छ ।
३४. बाढीपीडित र सुक्खाग्रस्त क्षेत्रमा उचित राहतको व्यवस्था गरिनुपर्छ ।
३५. सबैलाई निःशुल्क र वैज्ञानिक स्वास्थ्य सेवा र शिक्षाको व्यवस्था गरिनुपर्छ । शिक्षा क्षेत्रमा व्याप्त व्यापारीकरणको अन्त्य गरिनुपर्छ ।
३६. मह“गी नियन्त्रण गरिनुपर्छ । मह“गीको अनुपातमा ज्याला बृद्धि गरिनुपर्छ । दैनिक उपभोगका वस्तु सस्तो र सुलभ तरिकाले आपूर्ति गर्ने व्यवस्था गरिनुपर्छ ।
३७. गाउ“गाउ“मा खानेपानी, बाटोघाटो र बिजुलीको व्यवस्था गरिनुपर्छ ।
३८. कुटीर तथा साना उद्योगलाई विशेष सहुलियत र संरक्षण दिनुपर्छ ।
३९. भ्रष्टाचार, कालोबजारी, तस्करी, घुसखोरी, कमिसनतन्त्रको अन्त्य गरिनुपर्छ ।
४०. अनाथ, अपाङ्ग, वृद्ध र बालबालिकाको उचित संरक्षणको व्यवस्था गरिनुपर्छ ।

Advertisement